MANIFESTUA

Nire lana hausturatik sortzen da, baina baita zauria zeharkatzen duen argitik ere. Ikusgarria apurtzen den tokian, beste forma baten aukera agertzen da: ez bakarrik haustura, baizik eta errebelazioa.

​

Irudia metamorfosiaren lurralde gisa lantzen dut, non gorputza, sinboloa eta alkimia batzen diren. Espazio honetan iluntasuna eta argitasuna batera existitzen dira: itzalak pitzadurak irekitzen ditu eta argiak pasabide bihurtzen ditu.

​

Lan bakoitza igarobidea da, gizakia disolbatu eta berriz osatzen den ataria, gogoraraziz suntsipen oro hasiera ere badela.

​

Ez ditut ziurtasunak bilatzen, baizik eta irekitzeak. Nire irudiek ez dute ondoriorik eman nahi, baizik eta beste begirada bat egitera gonbidatu: errealitatea apur daitekeela eta berriz jaio daitekeela iradokitzen duten distirak, etengabeko mutazio egoeran dagoen materia bizidun gisa.

​

Niretzat, artea presentzia erradikalaren ekintza da: ez ihes bat, baizik eta errealitatearen errebelazioa bere hauskortasunean eta bere indarrean. Nire irudiak muga horretan bizi dira, itzalaren eta distiraren artean, lekuko gisa erakutsiz existentzia orok bere baitan daramala eraldaketarako aukera.